بنظرم نکته بزرگی که از طرحواره ها یاد گرفتم اینکه هیچ انسان کاملی وجود نداره. ما حتی کامل و بی نقص متولد نشدیم و با ژن کامل نبودن به دنیا میایم. پس تلاش بی ثمر برای بی نقص نبودن نکنم و وقتی میبینم بی نقص نمیشه کارم خودمو آزار ندم. نکته دوم چیزی به نام خانواده و پدر و مادر هست، مسئولیت بزرگی که تا این حد تاثیر میزاره روی یه انسان و تقریبا کل زندگیش رو در برمیگیره! باید تلاش کنیم اول خودمون به یه آگاهی و آرامش ذهنی نسبی برسیم و بعد انسانی و متولد کنیم تا بتونه به بزرگسال سالم بودن نزدیک تر بشه اما اینو در نظر میگیرم که پدر و مادر هم انسانن و پر از حفره اما همین که تا جایی که ممکنه واسشون تلاش کنن برای خودشون و بچشون خوبه و بی نقصیی قرار نیست وجود داشته باشه. آسیب ها اونطور که فکر میکردم باتلاقی نبودن که منو به زیر بکشن و انقدر سخت تلاش کنم جلوی آسیب دیدنم رو بگیرم در حالی که اونی که داشت اسیب میزد ب خودم، خودم بودم. آسیب ها هم جزئی از منن و من رو تشکیل میدن پس فقط باید بشناسمشون و مدیریتشون کنم.
هاوین صداقتت توی امر آموزش چیزی هست که ارزشمنده و دیدن اینکه خودت هم همراهه ما داری آموزش میبینی و خودتو میشناسی دلگرم کنندهو ارزشمنده وقتی تلاش کسی که کامل نیست اما همراه خودش میخواد دیگران رو هم رشد بده رو میبینی متوجه ارزش این موضوع میشی. ممنون ازت که برای رشد تلاش میکنی.