با تشکر فراوان از این آگاهی بخشی خالص.عذر خواهی میکنم از کسانی که نظرم را میخوانند اگر متنم کمی با تم منفی هست و ممکنه احساسشون کمی منفی بشه 🙏
راستش من همه طرحواره هارا به طور جدی دارم تو هر کدوم یک سبک مقابله ای بکار برده ام تو یکی افراطی ،یکی اجتناب،یکی تسلیم.
راستش ما والدینی داشتیم که همه این طرحواره ها را داشتند وخصوصا ما از طرف مادرمون بخاطر وجود داشتنمون، مورد خشم بودیم و چون وجود داشتیم گناه کار بودیم، که برسد به بهره داشتن از دلبستگی ایمن و ابراز احساسات و… از همه اش محروم بودیم.
من او را سرزنش نمیکنم چون بخاطر رنج و زحمتی که داشتیم براش این رفتارها را داشته(تعداد زیاد بچه ها،فقر،بی توجهی و عدم درک و بی محبتی از همسر،داشتن همه طرحواره ها در خودشون،و آسیب های فراوانی که خودشون از والدینشون دیدن و والدینشون هم از والدینشون، الی آخر)با عث رفتارهای غلط آنها بوده.امیدوارم خداوند مهربان به هممون معرفت وآگاهی بده.البته به نظر م میرسه که چیزی در درون ما هست که همواره به ما میگه چی درسته اما ما یا نادیده می گیریمش یا پسش میزنیم ویا به هوسمون بیشتر اهمیت میدیم واراده نمیکنیم.مثلا میبینم بچه نیاز به گوش دادن به حرفم داره اما سرچ یک خرید در جشنواره یا تمییزی آشپزخانه برامون لذت بخش تره ویا میگیم الان گوش بدم پررو میشه و کار یاد میگیره و همش میاد حرف میزنه وقت منو میگیره. و امیدوارم همیشه سعی کنیم آرام باشیم و به ندای دلمون به کار صحیح را با عشق گوش بدیم .آمین